کد مطلب:270745 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:158
زمان غربت مهدی
تا وقتی اسلام و حكمت غریب هستند و ناشناخته مانده اند، و جامعه به آن ها پشت كرده، اسلام و دین را از صحنه حیات جمعی به زوایای زندگی فردی رانده اند و به جای آن عقلانیت جمعی را نشانده اند، و حیات دنیوی را برگزیده اند، دین و امام غریب خواهند ماند. وقتی به جای حكمت، علم را نشانده اند، و به جای دین محوری، عقلانیت و انسان مداری را یدك می كشند، اسلام و حكمت و صاحب اسلام و حكمت، غریب خواهند بود و ناشناخته خواهند ماند.
«فهو مغترب اذا اغترب الاسلام».
«او غریب است هنگامی كه اسلام غریب شود».
و این همان كلام حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) است كه فرمود:
«بدأ الاسلام غریباً و سیعود غریباً و طوبی للغرباء» [1] .
«اسلام با تنهایی و غربت شروع شد و به زودی غریب می گردد. پس خوشا به حال غریبان».
اسلام ـ در عصر جاهلیت ـ با غربت آغاز شد، سپس به تدریج نور حكمت دین، دیوارهای مخوف ظلمت را كنار زد، و دین فراگیر شد. امّا پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)خبر می دهد كه آن غربت دوباره باز خواهد گشت وآن جاهلیت سایه خواهد گسترد و دیدیم كه نقشه های شوم بنیان گذاران سقیفه چگونه غربت دین و صاحب آن را در طول زمان به ارث آورد و چگونه ظلمت فراگیر شد. خوشا به حال آنان كه ظلمت بر آن ها غالب نیامده، از دقیانوس دهر به كهف ولایت پناه آورده اند و غریبانه دین خود را حفظ كرده اند.
از حضرت سؤال می شود: غریبان چه كسانی هستند؟
حضرت می فرماید:
«الذین یحیون ما امات الناس من سنّتی» [2] .
«آن ها كسانی هستند كه آن چه را مردم از حكمت و سنت من میرانده اند، زنده می گردانند».
«فهو مغترب اذا اغترب الاسلام».
«او غریب است هنگامی كه اسلام غریب شود».
و این همان كلام حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) است كه فرمود:
«بدأ الاسلام غریباً و سیعود غریباً و طوبی للغرباء» [1] .
«اسلام با تنهایی و غربت شروع شد و به زودی غریب می گردد. پس خوشا به حال غریبان».
اسلام ـ در عصر جاهلیت ـ با غربت آغاز شد، سپس به تدریج نور حكمت دین، دیوارهای مخوف ظلمت را كنار زد، و دین فراگیر شد. امّا پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)خبر می دهد كه آن غربت دوباره باز خواهد گشت وآن جاهلیت سایه خواهد گسترد و دیدیم كه نقشه های شوم بنیان گذاران سقیفه چگونه غربت دین و صاحب آن را در طول زمان به ارث آورد و چگونه ظلمت فراگیر شد. خوشا به حال آنان كه ظلمت بر آن ها غالب نیامده، از دقیانوس دهر به كهف ولایت پناه آورده اند و غریبانه دین خود را حفظ كرده اند.
از حضرت سؤال می شود: غریبان چه كسانی هستند؟
حضرت می فرماید:
«الذین یحیون ما امات الناس من سنّتی» [2] .
«آن ها كسانی هستند كه آن چه را مردم از حكمت و سنت من میرانده اند، زنده می گردانند».
[1] بحار الانوار: 25: 136، ح 6 و اكمال الدين: 201.
[2] حلية الابرار: 2: 695، طبع قم، تأليف: سيد هاشم بحراني.